facebook 3 32linkedin 3 32

Ελαχιστοποίηση των κορτικοστεροειδών

Τεύχος 29

Παντελίτσα Καλλιακμάνη
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α’, Νεφρολογικό Κέντρο, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών

Τα κορτικοειδή είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της απόρριψης του νεφρικού μοσχεύματος, όμως οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με αυτά είναι αρκετές. Ο στόχος της εφαρμογής πρωτοκόλλων με μειωμένη χορήγηση κορτικοειδών είναι η εξάλειψη ή η ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τη λήψη τους, χωρίς ταυτόχρονα να αυξάνεται το ποσοστό οξείας απόρριψης ή απώλειας του νεφρικού μοσχεύματος. Σημαντικός αριθμός πρωτοκόλλων που δεν περιελάμβανε χορήγηση κορτικοειδών εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2000, όταν 5% των ασθενών πήραν εξιτήριο μετά από μεταμόσχευση νεφρού χωρίς κορτικοειδή. Στη συνέχεια υπήρξε σταδιακή αύξηση των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκαν ανοσοκατασταλτικά σχήματα χωρίς κορτικοειδή. Πρωτόκολλα χωρίς κορτικοειδή χρησιμοποιούνται συχνότερα σε λήπτες από ζώντα δότη και γενικότερα σε λήπτες χαμηλού ανοσολογικού κινδύνου. Η απόσυρση των κορτικοειδών σε ≥3 μήνες μετά τη μεταμόσχευση έχει συσχετιστεί με αυξημένη επίπτωση οξείας απόρριψης και απώλειας του μοσχεύματος, ενώ δεν διαπιστώνεται το ίδιο σε πρόσφατες μελέτες ταχείας διακοπής των Cs (PDP) (σε ≤ 7 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση). Η χορήγηση θεραπείας επαγωγής σε τέτοια πρωτόκολλα φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Πλέον είναι διαθέσιμα αποτελέσματα από τυχαιοποιημένες ή μη μελέτες με χρόνο παρακολούθησης 5-7 έτη που δείχνουν ικανοποιητική επιβίωση και λειτουργία των μοσχευμάτων. Οι περισσότερες μελέτες έχουν γίνει σε χαμηλού ανοσολογικού κινδύνου ασθενείς, αλλά υπάρχουν και αναφορές με επιτυχή RDP σε παιδιά, έγχρωμους λήπτες, υπερευαισθητοποιημένους λήπτες ή λήπτες με πιθανότητα υποτροπής της βασικής νόσου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Μεταμόσχευση Νεφρού σε Άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη.

Τεύχος 35

Παντελίτσα Καλλιακμάνη
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α΄, Νεφρολογικό και Μεταμοσχευτικό Κέντρο, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών

Η διαβητική νεφροπάθεια είναι η συχνότερη αιτία της τελικού σταδίου χρόνιας νεφρικής νόσου (ΤΣΧΝΝ) στις αναπτυγμένες χώρες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιστοιχεί στο 40-45% των περιπτώσεων, ενώ στην Ευρώπη στο 23%. Ποσοστό 30,6% των ασθενών που είναι σε λίστα αναμονής για μεταμόσχευση νεφρού και 24% των ληπτών νεφρικού μοσχεύματος πάσχουν από διαβητική νεφροπάθεια. Ο χειρισμός των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη, συγκριτικά με μη διαβητικούς ασθενείς, έχει ιδιαιτερότητες, τόσο στην προμεταμοσχευτική εκτίμηση, όσο και στη μετα-μεταμοσχευτική περίοδο. Αυτό οφείλεται στην υψηλή επίπτωση καρδιαγγειακής νόσου, στον αυξημένο κίνδυνο μικροβιακών και μυκητιασικών λοιμώξεων και στη δυσκολία ρύθμισης του σακχάρου. Οι διαβητικοί ασθενείς που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση νεφρού λαμβάνουν ανοσοκατασταλτική αγωγή με επιβλαβή επίδραση στη λειτουργία των β-κυττάρων του παγκρέατος, αλλά και στην περιφερική δράση της ινσουλίνης. Αυτό καθιστά δύσκολη την επίτευξη των επιπέδων-στόχων της γλυκόζης και την πρόληψη της εμφάνισης των διαβητικών αλλοιώσεων στο νεφρικό μόσχευμα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Παρέχεται πλήρης κατάλογος των συγγραφέων.
Παρακαλώ, επιλέξτε το επιθυμητό όνομα του συγγραφέα και θα εμφανιστούν όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις ακριβώς κάτω από τη λίστα των συγγραφέων.