dialysis living

Τεύχος 4

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Νεφρολογικού Τμήματος, Ν.Γ.Ν. Σπάρτης

Οι νεότερες μέθοδοι αιμοκάθαρσης, προϊόντα του τελευταίου τέταρτου του 20ου αιώνα, είναι το αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης των κανόνων, που διέπουν την δίοδο ουσιών μέσα από μια μεμβράνη. Σχεδιάσθηκαν και εφαρμόσθηκαν από μεγάλα ονόματα της σύγχρονής Νεφρολογίας, σε μία προσπάθεια αυστηρού ελέγχου της ποσότητας των υγρών και των διαλυμένων ουσιών, που αφαιρούνται από το πλάσμα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας της αιμοκάθαρσης. Κοινό στοιχείο όλων των ερευνητικών προσπαθειών, ήταν η ασφάλεια του ασθενούς, η οποία σε συνδυασμό με την επάρκεια της μεθόδου ξεχωριστά, καθορίζει αυστηρά τους ασθενείς, που θα μπορούσαν να ενταχθούν στην κάθε μέθοδο. Σήμερα, διακρίνουμε επτά (7) ομάδες νεοτέρων μεθόδων, που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν εναλλακτικές λύσεις της κλασσικής αιμοκάθαρσης, ανάλογα με τις ενδείξεις εφαρμογής τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 50

Νικόλας Βατυλιώτης
Δότης Νεφρού - έχασε τη ζωή του από ανεύρυσμα εγκεφάλου

Ο Νικόλας μου ήταν ένας νέος όμορφος και στο σώμα και στην ψύχη. Τον έζησα για 32 χρόνια και ευχαριστώ τον Θεό που μου χάρισε ένα υιό γεμάτο καλοσύνη και αγάπη. Καθημερινά μιλούσαμε για το κάθε τι. Τον λάτρευα και με λάτρευε. Η σχέση μάνας-υιού ήταν απερίγραπτη. Κάναμε όνειρα για τη ζωή και μου είχε υποσχεθεί ότι στα 35 του θα έκανε οικογένεια. Ο Νικόλας μου ήταν δοτικός άνθρωπος, αυτό μας το δίδαξαν οι γονείς μου με τις πράξεις τους και με την αγάπη που είχαν μεταξύ τους, για την αγάπη που είχαν για τα δύο τους παιδιά, για τα εγγόνια τους, για κάθε άνθρωπο. Όλα έμειναν στη μέση, όταν τον Μάιο του 2011 μετά από ανεύρυσμα εγκεφάλου βρεθήκαμε στο νοσοκομείο Λευκωσίας...

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τεύχος 8

Mαρία Μαλλιάρα
Διδάκτωρ ΑΠΘ, Επιμελήτρια Β’, Νεφρολόγος, Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης

Με σκοπό να μελετηθούν τα προβλήματα των διαβητικών ασθενών της μονάδας μας έγινε η παρούσα αναδρομική μελέτη. Από το 1996 έως το 2001, 97 ασθενείς εντάχθηκαν στην αιμοκάθαρση και οι 15 (15%) ήταν διαβητικοί. Από τύπου Ι διαβήτη έπασχαν: 3/15 (20%). Οι 10 ήταν άνδρες, η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 60 έτη και η μέση διάρκεια στην αιμοκάθαρση 34 μήνες. Αρτηριοφλεβική επικοινωνία έφεραν: 12/15 (ποσοστό 80%), 2/15 (ποσοστό 13%) υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση με μόσχευμα και 1/15 (ποσοστό 7%) έφερε μόνιμα σφαγιτιδικό καθετήρα. Από ισχαιμία μυοκαρδίου έπασχε το 87% και καρδιακή ανεπάρκεια το 67% των ασθενών. Περιφερική αγγειοπάθεια εμφάνιζαν 6/15 (40%), ενώ ακρωτηριασμό λόγω γάγγραινας χρειάσθηκαν οι 2/15 (13%). Λοιμώξεις εμφάνιζαν σε ποσοστό 67% (10/15), συνηθέστερα του τύπου των ουρολοιμώξεων και των λοιμώξεων του αναπνευστικού. Τύφλωση μετά την ένταξή τους εμφάνισαν οι 5/15 (33%). Ερυθροποιητίνη ελάμβαναν όλοι οι ασθενείς κατά τη συνεδρία ενδοφλέβια. Κατέληξαν οι 5/15 (33%), στην περιτοναϊκή κάθαρση μεταφέρθηκαν οι 2/15 (13%) εξαιτίας συχνών υποτασικών και δυσανεξίας στην αιμοκάθαρση, ενώ ακόμη στον τεχνητό νεφρό είναι 8/15 (53%). Συζητούνται τα ιδιαίτερα προβλήματα των ασθενών αυτών και γίνεται ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 31

Ελένη Μάνου
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α', Νεφρολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Παπαγεωργίου»

Η ομοιοστασία του Κ+ σε ασθενείς με ΧΝΝ τελικού σταδίου υπό ΑΚ στηρίζεται κατά μείζονα λόγο στη δυνατότητα ανακατανομής του ανάμεσα στον ενδο- και εξωκυττάριο χώρο, σε εξωνεφρικές οδούς αποβολής του που αναλαμβάνουν πιο ενεργό ρόλο στη ρύθμιση των επιπέδων του στο αίμα και βέβαια στη διαδικασία της ΑΚ. Η έκκριση του Κ+ από το εντερικό επιθήλιο στην ΑΚ μπορεί να πετύχει 2πλάσιες ή και 3πλάσιες ποσότητες αποβαλλόμενου Κ+ από το φυσιολογικό, που υπολογίζονται στα 0,3 mΕq/kgΒΣ/24ωρο, ενώ το συχνό πρόβλημα της δυσκοιλιότητας εμποδίζει αυτή την αντισταθμιστική απώλεια. Η διαιτητική πρόσληψη του Κ+ σε ανουρικούς ασθενείς υπό ΑΚ θα πρέπει να υπολογίζεται, σε σταθερές συνθήκες, στα 2-3 gr ή αλλιώς 50-75 mEq Κ+ /24ωρο. Οι βασικές ορμόνες που ρυθμίζουν την κυτταρική πρόσληψη του Κ+, είναι η ινσουλίνη, οι κατεχολαμίνες, η αλδοστερόνη και η παραθορμόνη, αποκτώντας ιδιαίτερη σημασία στην ΑΚ εξαιτίας της επίδρασης πολλών, συχνά χορηγούμενων, φαρμάκων είτε επί του άξονα είτε επί του τρόπου δράσης των ορμονών αυτών. Η διαδικασία της ΑΚ αποτελεί τη βασική συνιστώσα ρύθμισης του Κ+ και τον μόνο τρόπο γρήγορης μείωσης των υψηλών επιπέδων του, με προσοχή στο φαινόμενο αναπήδησης του Κ+ μετά το πέρας μιας συνεδρίας για την αντιμετώπιση οξείας υπερκαλιαιμίας. Μία επαρκής κλασική ΑΚ 4 ωρών μπορεί να αποβάλλει 80-140 mEq Κ+ , πετυχαίνοντας αρχικά μία απότομη πτώση των προ της συνεδρίας επιπέδων, η οποία ακολουθείται από μία πιο βαθμιαία και μειούμενη πτώση προϊούσης της συνεδρίας, που μεταφράζεται σε ένα plateau μετά τις 3 ώρες ΑΚ, ανεξάρτητο από τη συγκέντρωση του Κ+ στο διάλυμα αιμοκάθαρσης.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 50

Μάρκου Βασίλης
Αθλητής της κολύμβησης, αιμοκαθαιρόμενος.

Ο Βασίλειος Μάρκου είναι αιμοκαθαιρόμενος αθλητής της Κολύμβησης. Έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια στους Πανελλήνιους Αγώνες Νεφροπαθών και Μεταμοσχευμένων.
«Παλεύω κάθε μέρα, κάθε στιγμή για να είναι περήφανες οι κόρες μου για τον πατέρα τους. Για να πάρουν κουράγιο όλοι όσοι πάσχουν από την ίδια νόσο! Η ζωή δεν τελειώνει με αυτή την ασθένεια! Για να δει ο κόσμος ότι οι νεφροπαθείς είναι άνθρωποι με πρόβλημα υγείας όχι ανήμποροι»

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τεύχος 50

DR N. Νικολοπούλου
Διευθύντρια Μονάδας Τεχνητού Νεφρού ΜΗΤΕΡΑ

Η παχυσαρκία, είναι επιδημία του 21ου αιώνα και αναμένεται να αυξηθεί κατά 40% τις επόμενες δεκαετίες. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για επιπλοκές όπως ο διαβήτης τύπου ΙΙ, η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, αλλά και ο καρκίνος και η άπνοια του ύπνου. Τέλος η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο για χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ) και την εξέλιξή της σε τελικό στάδιο χρόνιας νεφρικής νόσου (ΤΣΧΝΝ) και αιμοκάθαρσης. Επειδή ο αριθμός των παχύσαρκων ασθενών με ΧΝΝ αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά στις αναπτυγμένες αλλά και στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, η παχυσαρκία αποτελεί ένα ταχέως αυξανόμενο πρόβλημα για την διεθνή νεφρολογική κοινότητα αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τεύχος 22

Μαυροματίδης Κ.
Διευθυντής, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Κομοτηνής

Οι ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου έχουν συχνά την ανάγκη χειρουργικής αντιμετώπισης ποικίλων παθολογικών καταστάσεων. Ωστόσο τόσο εξ αιτίας της νεφρικής τους νόσου, όσο και λόγω της συνύπαρξης ποικίλων συνοδών χρονίων νοσημάτων όπως της υπέρτασης, της στεφανιαίας νόσου, της καρδιακής ανεπάρκειας κ.ά, η απόφαση για να γίνει μία τέτοια επέμβαση είναι δυσκολότερη και τα προβλήματα που πιθανά θα προκύψουν κατά και μετά την διαδικασία της είναι σημαντικότερα έναντι αυτών που αντιμετωπίζονται στο γενικό πληθυσμό. Ειδικότερα, απαιτείται λήψη καλού ιστορικού για να γνωρίζουμε την γενική κατάσταση του ασθενούς, καλός προεγχειρητικός έλεγχος (κάλιο, αιματοκρίτης, ουρία, κρεατινίνη, ηλεκτροκαρδιογράφημα και ακτινογραφία θώρακα) και σωστή προετοιμασία του ασθενούς (αιμοκάθαρση στις προηγούμενες 24 ώρες από την επέμβαση, κάλιο ορού κατά το τέλος της συνεδρίας περίπου 3 mE/L και αποφυγή υπογκαιμίας). Επίσης χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση των μυοχαλαρωτικών, αναλγητικών και αναισθητικών φαρμάκων, όπως επίσης και οι χειρισμοί κατά τη διάρκεια της επέμβασης (προσοχή στην αρτηριοφλεβική αναστόμωση, προσεκτική χρήση του φλεβικού δικτύου των άνω άκρων, αποφυγή καθετήρα κύστεως σε ολιγοανουρικούς ασθενείς). Στην ανασκόπηση αυτή γίνεται εκτενής αναφορά σ’ όλα όσα αφορούν στα παραπάνω σε κάθε φάση της διαδικασίας κάθε επέμβασης.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 51

Στεφανίδης Ιωάννης
Καθηγητής Νεφρολογίας, Διευθυντής Νεφρολογικής Κλινικής, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Καραθανάσης Δημήτριος
404 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας, Σύγχρονη Πολυκλινική Λάρισας, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού

Ανδρούλα Καραολιά
Νευροχειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Πισσάς Γεώργιος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Ελευθεριάδης Θεόδωρος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Τσιλιμίγκας Νικόλαος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Η σταδιακή διαμόρφωση ενός κοινά αποδεκτού ορισμού για την Οξεία Νεφρική Βλάβη (ΟΝΒ) ανέδειξε τη σημασία της πρόληψης στην αντιμετώπισή της, καθώς συνέβαλε στην καταγραφή των επιπτώσεών της στις παραμέτρους της θνητότητας, της οικονομικής επιβάρυνσης των συστημάτων υγείας και της εξέλιξης σε Χρόνια Νεφρική Νόσο. Η πρόληψη θα μπορούσε να διακριθεί σε γενικής αρχής και ειδικών κλινικών περιπτώσεων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.