dialysis living

Τεύχος 29

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης

Η τεχνική υποστήριξη βασικών για την ζωή λειτουργιών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σύγχρονης Ιατρικής. Πρόκειται, συνήθως, για την εφαρμογή βιοϋλικών σε ηλεκτρομηχανολογικές συσκευές, που η ελεγχόμενη λειτουργία τους οδηγεί σε αποτελέσματα, που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση των απαραίτητων για την συνέχιση της ζωής οργανικών λειτουργιών. Το εκπληκτικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι, κάθε ένα από τα εφαρμοζόμενα υλικά έχει αρνητικές επιδράσεις στην βιολογία του οργανισμου, το σύνολο τους όμως, με την μορφή αναπτυγμένων τεχνικών λειτουργικής υποστήριξης, βελτιώνει την θνητότητα και την νοσηρότητα διαφόρων ομάδων ασθενών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 8

Π. Ανάσης
Διευθυντής Νεφρολογικού Τμήματος ΝΓΝ Σπάρτης

Η Αιμοκάθαρση, τεχνητή παρέμβαση στους φυσιολογικούς μηχανισμούς διατήρησης της ομοιόστασης του ανθρωπίνου σώματος, προκαλεί διαταραχές καρδιαγγειακές, νευρολογικές και ορμονικές, που μπορούν να οδηγήσουν σε υποτασικά επεισόδια κατά την διάρκεια της γνωστής-καθιερωμένης τετράωρης συνεδρίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 9

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού Γ.Ν.Ν Σπάρτης

Στην περιτοναϊκή κάθαρση, η μεταφορά μάζας από το υγρό μέρος του πλάσματος προς το υγρό της περιτοναϊκής κοιλότητας, λαμβάνει χώρα μέσα από ένα σύμπλεγμα ενδοθηλίων, διάμεσου ιστού και μεσοθηλιακών κυττάρων, που στην ουσία παριστά την περιτοναϊκή μεμβράνη. Η ακεραιότητα του συμπλέγματος αυτού είναι απαραίτητη για την αρμονική λειτουργία του συστήματος, την απόδοση της μεθόδου και την νοσηρότητα /θνησιμότητα των ασθενών. Κάθε αλλαγή στην δομή και την λειτουργία του μπορεί, θεωρητικά τουλάχιστον, να επηρεάσει την επιβίωση της μεθόδου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 15

Δρ. Π.Ι. Ανάσης
Νεφρολόγος Διευθυντής ΓΝΝ Σπάρτης

Οι πρώτες τεχνικές επεξεργασίας του ύδατος (θέρμανση, διήθηση και πήξη) περιγράφονται σε σανσκριτικά κείμενα ηλικίας άνω των 5000 ετών. Όμως, η σημαντικότερη εξέλιξη στη “θεραπεία” του ύδατος υπήρξε η ανάπτυξη των τεχνητών μεμβρανών στα μέσα του 19ου αιώνα. Σήμερα, περίπου 50 χρόνια μετά η παραγωγή μεμβρανών από συνθετικά μη τροποποιημένα φυσικά πολυμερή εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο μελέτης και έρευνας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 4

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Νεφρολογικού Τμήματος, Ν.Γ.Ν. Σπάρτης

Οι νεότερες μέθοδοι αιμοκάθαρσης, προϊόντα του τελευταίου τέταρτου του 20ου αιώνα, είναι το αποτέλεσμα ενδελεχούς μελέτης των κανόνων, που διέπουν την δίοδο ουσιών μέσα από μια μεμβράνη. Σχεδιάσθηκαν και εφαρμόσθηκαν από μεγάλα ονόματα της σύγχρονής Νεφρολογίας, σε μία προσπάθεια αυστηρού ελέγχου της ποσότητας των υγρών και των διαλυμένων ουσιών, που αφαιρούνται από το πλάσμα κατά τη διάρκεια της συνεδρίας της αιμοκάθαρσης. Κοινό στοιχείο όλων των ερευνητικών προσπαθειών, ήταν η ασφάλεια του ασθενούς, η οποία σε συνδυασμό με την επάρκεια της μεθόδου ξεχωριστά, καθορίζει αυστηρά τους ασθενείς, που θα μπορούσαν να ενταχθούν στην κάθε μέθοδο. Σήμερα, διακρίνουμε επτά (7) ομάδες νεοτέρων μεθόδων, που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν εναλλακτικές λύσεις της κλασσικής αιμοκάθαρσης, ανάλογα με τις ενδείξεις εφαρμογής τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 19

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής, Νεφρολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης

Η έρευνα και η εφαρμογή των μεμβρανών απαιτεί την συνεργασία πολλών επιστημόνων. Οι χημικοί των πολυμερών κατασκευάζουν νέα υλικά και αναπτύσσουν εξελιγμένες δομές. Οι φυσικοχημικοί και οι μαθηματικοί περιγράφουν με μαθηματικά μοντέλα την μεταφορά της μάζας από τους πόρους τους. Οι χημικοί μηχανικοί σχεδιάζουν διαχωριστικές τεχνικές και πρακτικές εφαρμογές τους, στο ευρύτερο βιομηχανικό και εμπορικό πεδίο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 17

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης

Οι μεμβράνες της αιμοκάθαρσης, όπως και τα περισσότερα βιοϊατρικά υλικά, από χημική άποψη κατατάσσονται στην ομάδα των πολυμερών. Τα πολυμερή (=πολύ+μέρος) είναι οργανικά μακρομόρια με μεγάλο μοριακό βάρος (της τάξεως των 103 – 106 Daltons). Προέρχονται από την συνένωση πολλών μικρότερων μορίων, που ονομάζονται μονομερή (mers). Στην ουσία τα πολυμερή αποτελούνται από επαναλαμβανόμενες μονάδες, που μπορεί να είναι όμοιες (ομοπολυμερή) ή διαφορετικές (συνπολυμερή). Οι μονάδες αυτές συνδέονται (ανά δύο) μεταξύ τους με ομοιοπολικούς δεσμούς, μετά από μια διαδικασία συνένωσης, που ονομάζεται πολυμερισμός.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Παρέχεται πλήρης κατάλογος των συγγραφέων.
Παρακαλώ, επιλέξτε το επιθυμητό όνομα του συγγραφέα και θα εμφανιστούν όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις ακριβώς κάτω από τη λίστα των συγγραφέων.