dialysis living

Τεύχος 41

Μαρία Καλιεντζίδου
Νεφρολόγος, Διευθύντρια Νεφρολογικού Τμήματος, Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας.

Η μελέτη του χειρισμού των πρωτεϊνών από τους νεφρούς και ο μηχανισμός της πρωτεϊνουρίας στη νεφρική νόσο, είναι μια περιοχή ολοένα αυξανόμενης έρευνας στην επιστημονική βιβλιογραφία. Κανένα άλλο θέμα στη νεφρική παθοφυσιολογία δεν έχει προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον και αντιπαράθεση όπως η πρωτεϊνουρία. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες πρωτεΐνες υψηλού μοριακού βάρους του πλάσματος (αλβουμίνη, σφαιρίνη) δεν μπορούν να περάσουν από τον σπειραματικό φραγμό διήθησης, ενώ οι χαμηλού μοριακού βάρους πρωτεΐνες μπορούν να περνούν «ελεύθερα» από τη μεμβράνη διήθησης. Παρόλα αυτά το διηθούμενο πρωτεϊνικό φορτίο είναι χαμηλό και 95% επαναρροφάται κατά την είσοδο του στον αυλό του εγγύς σωληναρίου, συνεπώς η απέκκριση πρωτεΐνης (urine protein excretionUPE) δεν υπερβαίνει τα 150 mg/d όπου η αλβουμίνη είναι λιγότερη από 30 mg.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 30

Ρήγας Γ. Καλαϊτζίδης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α’ ΕΣΥ, Νεφρολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Το λεύκωμα των ούρων σε φυσιολογικές συνθήκες, αποτελείται από 20% χαμηλού μοριακού βάρους πρωτεΐνη, 40% Tamm-Horsfall πρω-τεΐνη, που προέρχεται από την αγκύλη του Henle και 40% αλβουμίνη. Σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία η συνηθισμένη απώλεια είναι λιγότερο από 30 mg/day αλβουμίνης. Παροδική απώλεια αλβουμίνης μεγαλύτερης από 30 mg/day έχει παρατηρηθεί σε αρκετές περιπτώσεις, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται η ορθοστασία, ο πυρετός από οποιαδήποτε αιτία, διάφορες φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως αρθρίτιδες, λοιμώξεις, κάπνισμα ή άσκηση. Έχουν περιγραφεί αρκετές μέθοδοι για τον υπολογισμό της πρωτεϊνουρίας. Ένας γρήγορος και ακριβής τρόπος για τη μέτρηση της είναι ο υπολογισμός του λόγου αλβουμίνης προς κρεατινίνη σε δείγμα πρωινών ούρων με τον ασθενή να βρίσκεται σε νηστεία. Ο έλεγχος για την ύπαρξη λευκώματος συνιστάται στους υπερτασικούς ασθενείς και ειδικότερα σε αυτούς με συνυπάρχοντα σακχαρώδη διαβήτη και πρώιμη νεφρική νόσο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 37

Εμμανουήλ Μαγιορκίνης
Βιοπαθολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Αριστείδης Διαμαντής
Κυτταρολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Γραφείο Μελέτης Ιστορίας Ελληνικής Ναυτικής Ιατρικής, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών

Πρωτεϊνουρία ή λευκωματουρία ονομάζεται η παρουσία πρωτεΐνης (λευκώματος) στα ούρα. Ο όρος “πρωτεϊνουρία” χρησιμοποιείται όταν ικανή ποσότητα αλβουμίνης στα ούρα δίνει θετική αντίδραση στις συνήθεις εργαστηριακές δοκιμασίες (απέκκριση πρωτεΐνης η οποία ξεπερνά τα 150 mg/dL ημερησίως). Καίτοι, η πρωτεϊνουρία ως φαινόμενο είχε παρατηρηθεί πολύ νωρίτερα από το 19ο αιώνα, εντούτοις οι περισσότεροι ερευνητές αποδίδουν τον όρο "πρωτεϊνουρία" στον Άγγλο γιατρό και πρωτοπόρο ερευνητή των νεφρικών παθήσεων Richard Bright (1789-1858,) όταν για πρώτη φορά ο ίδιος χρησιμοποίησε τη λέξη αυτή στο βιβλίο του “Reports of medical cases”.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 39

Κωνσταντίνα Αυδίκου
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α ́ ΕΣΥ, Υπεύθυνη Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας.

Γύρω στα 400 π.Χ. ο Ιπποκράτης στον 7ο Αφορισμό του με τη φράση: « Όταν οι φυσαλίδες παραμένουν στην επιφάνεια των ούρων, αυτές υποδηλώνουν νόσο των νεφρών και η νόσος θα είναι παρατεταμένη» έδωσε ίσως την πιο πρώιμη περιγραφή της λευκωματουρίας και την συσχέτισε με νοσήματα των νεφρών. Αρκετά χρόνια αργότερα (1774) o Domenico Cotungo αναγνώρισε και ονόμασε την αλβουμινουρία ενώ γύρω στα 1840 αναγνωρίστηκε από τον Richard Bright ότι η παρουσία μεγάλων ποσοτήτων λευκώματος στα ούρα αποτελεί ένδειξη νεφρικών παθήσεων. Η λευκωματουρία εκτός από δείκτης νεφρικής νόσου, φαίνεται ότι παίζει βασικό ρόλο και στην εξέλιξη της νεφρικής βλάβης. Επίμονη επίσης λευκωματουρία, σχετίζεται με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας και μάλιστα ο βαθμός της σχετίζεται με τον ρυθμό απώλειας της νεφρικής λειτουργίας (KDIGO 2012). Αποτελεί μάλιστα, ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Λευκωματουρία όμως μπορεί να ανευρίσκεται και σε άτομα χωρίς σπειραματική βλάβη. Η κλινική αξιολόγηση της λευκωματουρίας και η συσχέτισή της με την παθολογοανατομική βλάβη του ασθενούς απαιτεί καταρχήν την ποσοτική και ποιοτική εκτίμησή της στα ούρα 24ώρου του ασθενούς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο