facebook 3 32linkedin 3 32

Τεύχος 46

46-cover

> Λοιμώξεις Ουροποιητικού. Θεραπεία: Είναι πάντα εύκολη;
> Ασβέστιο, Βιταμίνη D & Οστεοπόρωση
> Εξατομικευμένη αιμοκάθαρση. Μελλοντικά ερωτήματα


Για να ανοίξετε τα αρχεία θα χρειαστεί να εγκαταστήσετε το πρόγραμμα Adobe Reader, (μπορείτε να το κατεβάσεε από εδώ, αν δεν το έχετε ήδη εγκατεστημένο στον υπολογιστή σας). Για καλύτερη προβολή των αρχείων στον Adobe Reader, παρακαλώ επιλέξτε το Μενού View (προβολή) > Page display (Προβολή σελίδας) > Two-up (Ανά δύο).


Εξατομικευμένη αιμοκάθαρση. Μελλοντικά ερωτήματα.

Τεύχος 46

Ευαγγελία Ι. Φραγγεδάκη
MD, Ιατρός - Νεφρολόγος, Διευθύντρια Μονάδας Χρόνιας Αιμοκάθαρσης ΝΕΦΡΟΞΕΝΙΑ ΧΑΝΙΩΝ

Παρά την πάνω από πέντε δεκαετίες εμπειρία μας στην αιμοκάθαρση, η πενταετής επιβίωση των ασθενών μας, σε πολλές περιπτώσεις συγκρίνεται με την αντίστοιχη, μονήρων κακοήθων όγκων. Το παραπάνω αποτελεί ισχυρό κίνητρο για αναζήτηση αιτιών και τρόπων βελτίωσης των πρακτικών μας. Στηριχθήκαμε και στηριζόμαστε ακόμα, σε μεγάλες πολυκεντρικές μελέτες (evidence-based trials), μέσω των οποίων και με την βοήθεια εξειδικευμένων νεφρολόγων, δημιουργήσαμε κατευθυντήριες οδηγίες που απευθύνονται στο σύνολο των ασθενών μας. Εισάγουμε την σύγχρονη τεχνολογία μέσω διηθητικών και προσροφητικών μεθόδων αιμοκάθαρσης (με στόχο την αύξηση του όγκου αιμοκάθαρσης), τον ποιοτικό έλεγχο του νερού, τα βελτιωμένα φίλτρα, τη χρήση μοντέρνων φαρμακευτικών σκευασμάτων, στην αντιμετώπιση κύρια, της αναιμίας, της δέσμευσης φωσφόρου, της οστεοδυστροφίας της ΧΝΝ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Ασβέστιο, Βιταμίνη D & Οστεοπόρωση

Τεύχος 46

Σονικιάν Μάκρω
Νεφρολόγος, Διευθύντρια ΓΠΝΑ «Σισμανόγλειο»

Η οστεοπόρωση (ΟΠ) είναι μεταβολικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από οστική αραίωση, ελάττωση οστικής μάζας, μειωμένη οστική αντοχή και αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων. Το 25% των ασθενών άνω των 50 ετών με κάταγμα ισχίου θα αποβιώσουν μέσα στο πρώτο έτος μετά το κάταγμα. Η ΟΠ αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας αφού προκαλεί απώλεια κινητικότητας και ανεξαρτησίας, χρόνια κλινήρη κατάσταση, χρόνιο πόνο, αναπηρία, ψυχολογικά συμπτώματα / κατάθλιψη και οικονομικό κόστος που συγκρίνεται με αυτό της στεφανιαίας νόσου / Η  κορυφαία οστική μάζα επιτυγχάνεται έως την ηλικία των 30 ετών. Στη συνέχεια διατηρείται σταθερή και στους άνδρες και στις γυναίκες έως τη μέση ηλικία. Έκτοτε, στις γυναίκες παρατηρείται απώλεια οστικής μάζας που διαδραματίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη είναι φάση επιταχυνόμενης οστικής απώλειας λόγω εμμηνόπαυσης και οιστρογονικής ανεπάρκειας και χαρακτηρίζεται από απώλεια κυρίως του δοκιδώδους οστού, οπότε εξηγούνται τα συχνότερα κατάγματα οστών πλούσιων σε σπογγώδη ουσία, όπως τα κατάγματα αντιβραχίου (Colles’). Για την αποφυγή υπερασβεστιαιμίας λόγω αύξησης της οστικής απορρόφησης, αυξάνεται αντισταθμιστικά η απέκκριση του ασβεστίου (Ca) στα ούρα και ελαττώνεται η εντερική του απορρόφηση, οπότε η παραθορμόνη (PTH) παραμένει σταθερή ή τείνει να μειωθεί ελαφρά / Η δεύτερη φάση μετά την ηλικία των 70 ετών είναι φάση βραδείας οστικής απώλειας που συνεχίζεται επ’ αόριστον. Στους άνδρες η οστική απώλεια γίνεταιμόνο σε μία φάση που μοιάζει με τη δεύτερη φάση βραδείας οστικής απώλειας των γυναικών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Λοιμώξεις Ουροποιητικού. Θεραπεία: Είναι πάντα εύκολη;

Τεύχος 46

Πέππας Θ.
Παθολόγος - Λοιμωξιολόγος Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας - Πειραιά

Στις συχνότερες λοιμώξεις στην κοινότητα είναι και οι λοιμώξεις του ουροποιητικού. Αρκεί απλά να υπενθυμιστεί ότι και στις λοιμώξεις αυτές, όπως ασφαλώς και σε κάθε ιατρικό πρόβλημα, το θεμελιωδέστερο σημείο γιά την ορθή διάγνωση, άρα και αντιμετώπιση, είναι το ιστορικό και η αντικειμενική εξέταση του ασθενούς. Η αξία των δύο αυτών παραγόντων δεν θα πρέπει να υποτιμάται, ούτε να αναμένεται ότι θα υποκατασταθεί από τα νέα αντιμικροβιακά, τις εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις. Παρά το γεγονός του λίγου χρόνου που έχει στην διάθεσή του ο ιατρός, τόσο στο Νοσοκομείο όσο και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), η  σημασία του ιστορικού και της αντικειμενικής εξέτασης και στις λοιμώξεις, είναι κεφαλαιώδης. Μάλιστα, ακριβώς από την φύση της ΠΦΥ, όπου ο ιατρός καλείται να συγκεντρώσει τα απαραίτητα γιά την απόφαση και την παρέμβασή του στοιχεία σε ελάχιστο χρόνο, η παραπάνω σημασία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Η απλή εφαρμογή των κατευθυντηρίων οδηγιών, όμως, δεν είναι πανάκεια ακόμα και εάν η διάγνωση είναι τεκμηριωμένη, βάσει ιστορικού, αντικειμενικής εξέτασης και του κατά περίπτωση μικροβιολογικού και απεικονιστικού ελέγχου. Oι κατευθυντήριες οδηγίες (ΚΟ) και όχι μόνο των λοιμώξεων φυσικά, είναι ένα χρήσιμο επιστημονικό εργαλείο που μπορεί να υποβοηθήσει τον κλινικό ιατρό αλλά όχι να υποκαταστήσει την σκέψη και την απόφασή του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.