facebook 3 32linkedin 3 32

To στρες του ενδοπλασματικού δικτύου στη νεφρική λειτουργία

Τεύχος 52

Πισσάς Γεώργιος
Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Ελευθεριάδης Θεόδωρος
Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Στεφανίδης Ιωάννης
Καθηγητής Νεφρολογίας, Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Ευδοκία Νικολάου
Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Αριάννα Σαριγιάννη
Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Κωνσταντίνα Τσόγκα
Τμήμα Νεφρολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Ιωάννης Τσιάλτας
Τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Λάρισα

Ετησίως η νεφρική νόσος είναι υπεύθυνη για τον θάνατο περισσοτέρων ασθενών από ότι ο καρκίνος του μαστού ή του προστάτη. Αναφέρεται ως «σιωπηλό νόσημα» καθώς αρχικά δεν παρουσιάζει συμπτώματα και μπορεί να παραμείνει μη ανιχνεύσιμο έως τα πολύ προχωρημένα στάδια. Σημειωτέον ότι λιγότεροι από το 10 % των ασθενών έχουν επίγνωση της μειωμένης νεφρικής τους λειτουργίας κατά τα στάδια Ι-ΙΙΙ. Παρά την πρόσφατη πρόοδο στον τομέα, τόσο η επίπτωση όσο και ο επιπολασμός της νόσου παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, λόγω των περιορισμένων θεραπευτικών προσεγγίσεων, με συνέπεια ο επιπολασμός της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας (ΧΝΑ) να αγγίζει το 14%.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Νόσος Goodpasture (Νόσος anti-GBM)

Τεύχος 19

Στεφανίδης Ι.
Επίκουρος Καθηγητής Νεφρολογίας, Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

19 02

Η νόσος Goodpasture είναι ειδική μορφή ταχέως εξελισσόμενης σπειραματονεφρίτιδας (ΤΕΣΝ), με μηνοειδείς σχηματισμούς (ΜΝΣ) που συνοδεύεται, πολύ συχνά από διάχυτη πνευμονική (κυψελιδική) αιμορραγία με αιμόπτυση. Οφείλεται στην παραγωγή κυκλοφορούντων αντισωμάτων κατά της βασικής μεμβράνης των τριχοειδών του σπειράματος (anti-GBM), ονομάζεται δε και νόσος anti-GBM. Το 1919 ο Ernest Goodpasture περιέγραψε την ασυνήθιστη περίπτωση νέου 18 ετών που κατέληξε μετά από γριππώδη συνδρομή με αιμόπτυση, κυψελιδική νέκρωση, αιμορραγία και υπερπλαστική ΣΝ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Πρόληψη οξείας νεφρικής βλάβης στην κλινική πράξη

Τεύχος 51

Στεφανίδης Ιωάννης
Καθηγητής Νεφρολογίας, Διευθυντής Νεφρολογικής Κλινικής, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Καραθανάσης Δημήτριος
404 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας, Σύγχρονη Πολυκλινική Λάρισας, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού

Ανδρούλα Καραολιά
Νευροχειρουργική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Πισσάς Γεώργιος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Ελευθεριάδης Θεόδωρος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Τσιλιμίγκας Νικόλαος
Νεφρολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας

Η σταδιακή διαμόρφωση ενός κοινά αποδεκτού ορισμού για την Οξεία Νεφρική Βλάβη (ΟΝΒ) ανέδειξε τη σημασία της πρόληψης στην αντιμετώπισή της, καθώς συνέβαλε στην καταγραφή των επιπτώσεών της στις παραμέτρους της θνητότητας, της οικονομικής επιβάρυνσης των συστημάτων υγείας και της εξέλιξης σε Χρόνια Νεφρική Νόσο. Η πρόληψη θα μπορούσε να διακριθεί σε γενικής αρχής και ειδικών κλινικών περιπτώσεων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Παρέχεται πλήρης κατάλογος των συγγραφέων.
Παρακαλώ, επιλέξτε το επιθυμητό όνομα του συγγραφέα και θα εμφανιστούν όλες οι σχετικές δημοσιεύσεις ακριβώς κάτω από τη λίστα των συγγραφέων.

Φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις στη χρόνια νεφρική νόσο

Τεύχος 52

Στεφανίδης Ιωάννης
Καθηγητής Παθολογίας - Νεφρολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ντουνούση Ευαγγελία
Επίκ. Καθηγήτρια Νεφρολογίας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, Τμήμα Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

 

Χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ) ορίζεται ως μια νεφρική βλάβη διάρκειας τουλάχιστον τριών μηνών που οδηγεί σε προοδευτική και μη αναστρέψιμη επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας (Coresh et al. 2007). Παγκοσμίως παρατηρείται μια αυξανόμενη επίπτωση της ΧΝΝ και ο επιπολασμός της ανέρχεται στο 11-13% (Fatoba et al. 2016). Είναι μια βαριά κλινική κατάσταση με αυξημένη συνοδό καρδιαγγειακή νοσηρότητα και πολύ υψηλή ολική και καρδιαγγειακή θνητότητα (Fort 2005). Για την ορθή αντιμετώπισή της είναι απαραίτητη η χορήγηση πολλαπλών φαρμακευτικών σκευασμάτων. Παράλληλα, η νεφρική δυσλειτουργία συνδέεται με διαταραχή στην αποβολή φαρμάκων (απέκκριση και μεταβολισμό) και με σαφώς αυξημένο κίνδυνο τοξικότητας. Σε πολλά φάρμακα είναι απαραίτητη προσαρμογή της δόσης στη νεφρική λειτουργία.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.