Ασβέστιο, Βιταμίνη D & Οστεοπόρωση
Τεύχος 46
Σονικιάν Μάκρω
Νεφρολόγος, Διευθύντρια ΓΠΝΑ «Σισμανόγλειο»
Η οστεοπόρωση (ΟΠ) είναι μεταβολικό νόσημα που χαρακτηρίζεται από οστική αραίωση, ελάττωση οστικής μάζας, μειωμένη οστική αντοχή και αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων. Το 25% των ασθενών άνω των 50 ετών με κάταγμα ισχίου θα αποβιώσουν μέσα στο πρώτο έτος μετά το κάταγμα. Η ΟΠ αποτελεί μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας αφού προκαλεί απώλεια κινητικότητας και ανεξαρτησίας, χρόνια κλινήρη κατάσταση, χρόνιο πόνο, αναπηρία, ψυχολογικά συμπτώματα / κατάθλιψη και οικονομικό κόστος που συγκρίνεται με αυτό της στεφανιαίας νόσου / Η κορυφαία οστική μάζα επιτυγχάνεται έως την ηλικία των 30 ετών. Στη συνέχεια διατηρείται σταθερή και στους άνδρες και στις γυναίκες έως τη μέση ηλικία. Έκτοτε, στις γυναίκες παρατηρείται απώλεια οστικής μάζας που διαδραματίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη είναι φάση επιταχυνόμενης οστικής απώλειας λόγω εμμηνόπαυσης και οιστρογονικής ανεπάρκειας και χαρακτηρίζεται από απώλεια κυρίως του δοκιδώδους οστού, οπότε εξηγούνται τα συχνότερα κατάγματα οστών πλούσιων σε σπογγώδη ουσία, όπως τα κατάγματα αντιβραχίου (Colles’). Για την αποφυγή υπερασβεστιαιμίας λόγω αύξησης της οστικής απορρόφησης, αυξάνεται αντισταθμιστικά η απέκκριση του ασβεστίου (Ca) στα ούρα και ελαττώνεται η εντερική του απορρόφηση, οπότε η παραθορμόνη (PTH) παραμένει σταθερή ή τείνει να μειωθεί ελαφρά / Η δεύτερη φάση μετά την ηλικία των 70 ετών είναι φάση βραδείας οστικής απώλειας που συνεχίζεται επ’ αόριστον. Στους άνδρες η οστική απώλεια γίνεταιμόνο σε μία φάση που μοιάζει με τη δεύτερη φάση βραδείας οστικής απώλειας των γυναικών.
