Ορισμός - Αιτιολογία υποκαλιαιμίας
Τεύχος 29
Κασσιμάτης Ευστράτιος
Νεφρολόγος, Επιμελητής Β', Νεφρολογικής Κλινικής Α.Π.Θ., Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο»
Η υποκαλιαιμία είναι συχνή στην κλινική πράξη και δυνητικά επικίνδυνη, λόγω της πιθανότητας πρόκλησης καρδιακών αρρυθμιών. Η μετακίνηση μικρής σχετικά ποσότητας Κ+ στον ενδοκυττάριο χώρο μεταβάλλει την πολικότητα των κυττάρων και μπορεί να προκαλέσει αξιόλογη υποκαλιαιμία, χωρίς μεταβολή του συνολικού Κ+ του οργανισμού. Οι σημαντικότερες αιτίες μετακίνησης Κ+ στον ενδοκυττάριο χώρο είναι η έκκριση ινσουλίνης και καταστάσεις που συνοδεύονται από ενεργοποίηση των β2-αδρενεργικών υποδοχέων. Υποκαλιαιμία μπορεί να προκληθεί κι όταν το συνολικό ισοζύγιο του Κ+ είναι αρνητικό. Αυτό συμβαίνει σε αυξημένες απώλειες Κ+ λόγω διαρροιών ή καλιούρησης. Η αυξημένη ή απρόσφορη απώλεια Κ+ στα ούρα υποδηλώνει έκκριση του Κ+ στο φλοιικό άπω σωληνάριο, γεγονός που συμβαίνει όταν δρα η αλδοστερόνη ή σπανιότερα, σε άλλες καταστάσεις που προσομοιάζουν με υπεραλδοστερονισμό. Επίσης, η καλιούρηση επάγεται όταν τα ούρα είναι αλκαλικά.