facebook 3 32linkedin 3 32

Τεύχος 29

29 cover

> Παραπομπή σε νεφρολόγο
> Ελαχιστοποίηση των κορτικοστεροειδών
> Ορισμός - Αιτιολογία υποκαλιαιμίας
> Εμβολιασμοί σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο
> Η κλινική εφαρμογή των μεμβρανών αιμοκάθαρσης


Για να ανοίξετε τα αρχεία θα χρειαστεί να εγκαταστήσετε το πρόγραμμα Adobe Reader, (μπορείτε να το κατεβάσετε απο εδώ, αν δεν το έχετε ήδη εγκατεστημένο στον υπολογιστή σας). Για καλύτερη προβολή των αρχείων στον Adobe Reader, παρακαλώ επιλέξτε το Μενού View (Προβολή) > Page Display (Προβολή σελίδας) > Two-up (Ανά δύο).


Παραπομπή σε νεφρολόγο

Τεύχος 29

Α. Αβδελίδου
Επιμελήτρια Β’, Νεφρολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Γρεβενών

Η παραπομπή ενός ασθενούς σε νεφρολόγο θεωρείται καθυστερημένη, όταν οι παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες και φροντίδες θα ήταν βελτιωμένες, αν η επαφή του με τις νεφρολογικές υπηρεσίες ήταν έγκαιρη. Για να προσδιορισθεί πιο συγκεκριμένα χρονικά η έννοια της καθυστερημένης παραπομπής, ενδεικτικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με τις περισσότερες μελέτες, η παραπομπή σε νεφρολόγο ενός ασθενούς με προοδευτικά επιδεινούμενη χρόνια νεφρική νόσο (ΧΝΝ) θεωρείται καθυστερημένη, όταν αυτή γίνεται σε διάστημα μικρότερο ή ίσο των τριών μηνών πριν την ανάγκη έναρξης εξωνεφρικής κάθαρσης (ΕΚ). Σε πλήθος μελετών, ο χρόνος αυτός κυμαίνεται από το ιδιαίτερα σύντομο διάστημα της άμεσης ένταξης σε ΕΚ, έως το σημαντικά μεγαλύτερο διάστημα των έξι μηνών πριν την ένταξη.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Ελαχιστοποίηση των κορτικοστεροειδών

Τεύχος 29

Παντελίτσα Καλλιακμάνη
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α’, Νεφρολογικό Κέντρο, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών

Τα κορτικοειδή είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση της απόρριψης του νεφρικού μοσχεύματος, όμως οι ανεπιθύμητες ενέργειες που σχετίζονται με αυτά είναι αρκετές. Ο στόχος της εφαρμογής πρωτοκόλλων με μειωμένη χορήγηση κορτικοειδών είναι η εξάλειψη ή η ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τη λήψη τους, χωρίς ταυτόχρονα να αυξάνεται το ποσοστό οξείας απόρριψης ή απώλειας του νεφρικού μοσχεύματος. Σημαντικός αριθμός πρωτοκόλλων που δεν περιελάμβανε χορήγηση κορτικοειδών εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2000, όταν 5% των ασθενών πήραν εξιτήριο μετά από μεταμόσχευση νεφρού χωρίς κορτικοειδή. Στη συνέχεια υπήρξε σταδιακή αύξηση των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκαν ανοσοκατασταλτικά σχήματα χωρίς κορτικοειδή. Πρωτόκολλα χωρίς κορτικοειδή χρησιμοποιούνται συχνότερα σε λήπτες από ζώντα δότη και γενικότερα σε λήπτες χαμηλού ανοσολογικού κινδύνου. Η απόσυρση των κορτικοειδών σε ≥3 μήνες μετά τη μεταμόσχευση έχει συσχετιστεί με αυξημένη επίπτωση οξείας απόρριψης και απώλειας του μοσχεύματος, ενώ δεν διαπιστώνεται το ίδιο σε πρόσφατες μελέτες ταχείας διακοπής των Cs (PDP) (σε ≤ 7 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση). Η χορήγηση θεραπείας επαγωγής σε τέτοια πρωτόκολλα φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Πλέον είναι διαθέσιμα αποτελέσματα από τυχαιοποιημένες ή μη μελέτες με χρόνο παρακολούθησης 5-7 έτη που δείχνουν ικανοποιητική επιβίωση και λειτουργία των μοσχευμάτων. Οι περισσότερες μελέτες έχουν γίνει σε χαμηλού ανοσολογικού κινδύνου ασθενείς, αλλά υπάρχουν και αναφορές με επιτυχή RDP σε παιδιά, έγχρωμους λήπτες, υπερευαισθητοποιημένους λήπτες ή λήπτες με πιθανότητα υποτροπής της βασικής νόσου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Ορισμός - Αιτιολογία υποκαλιαιμίας

Τεύχος 29

Κασσιμάτης Ευστράτιος
Νεφρολόγος, Επιμελητής Β', Νεφρολογικής Κλινικής Α.Π.Θ., Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο»

Η υποκαλιαιμία είναι συχνή στην κλινική πράξη και δυνητικά επικίνδυνη, λόγω της πιθανότητας πρόκλησης καρδιακών αρρυθμιών. Η μετακίνηση μικρής σχετικά ποσότητας Κ+ στον ενδοκυττάριο χώρο μεταβάλλει την πολικότητα των κυττάρων και μπορεί να προκαλέσει αξιόλογη υποκαλιαιμία, χωρίς μεταβολή του συνολικού Κ+ του οργανισμού. Οι σημαντικότερες αιτίες μετακίνησης Κ+ στον ενδοκυττάριο χώρο είναι η έκκριση ινσουλίνης και καταστάσεις που συνοδεύονται από ενεργοποίηση των β2-αδρενεργικών υποδοχέων. Υποκαλιαιμία μπορεί να προκληθεί κι όταν το συνολικό ισοζύγιο του Κ+ είναι αρνητικό. Αυτό συμβαίνει σε αυξημένες απώλειες Κ+ λόγω διαρροιών ή καλιούρησης. Η αυξημένη ή απρόσφορη απώλεια Κ+ στα ούρα υποδηλώνει έκκριση του Κ+ στο φλοιικό άπω σωληνάριο, γεγονός που συμβαίνει όταν δρα η αλδοστερόνη ή σπανιότερα, σε άλλες καταστάσεις που προσομοιάζουν με υπεραλδοστερονισμό. Επίσης, η καλιούρηση επάγεται όταν τα ούρα είναι αλκαλικά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Εμβολιασμοί σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο

Τεύχος 29

Μάκρω Σονικιάν
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α΄, Νεφρολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Μελισσίων «Α. Φλέμινγκ», Αθήνα

Το εμβόλιο είναι βιολογικό παρασκεύασμα εναντίον ενός παθογόνου μικροοργανισμού που διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος (ξενιστή), ώστε να αναγνωρίσει τον μικροοργανισμό ως ξένο σώμα, να τον καταστρέψει και να τον θυμάται αργότερα, αν τυχόν προσβληθεί από αυτόν. Τα εμβόλια μπορούν να χρησιμοποιηθούν θεραπευτικά εναντίον λοιμώξεων, διότι προκαλούν ανοσοαπάντηση ταχύτερα από την ίδια τη φυσική λοίμωξη (π.χ. ευλογιάς, λύσσας). Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια ανάπτυξης μοντέρνων εμβολίων και κατά άλλων νόσων, π.χ. κατά του καρκίνου και της νόσουνAlzheimer. Εν τούτοις, τα εμβόλια χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο προφυλακτικά κατά μελλοντικής λοίμωξης από παθογόνο μικροοργανισμό. Με τα προγράμματα μαζικών εμβολιασμών που εφαρμόζονται στις ανεπτυγμένες χώρες, κάποιες νόσοι έχουν εκριζωθεί, όπως π.χ. η ευλογιά, ενώ κάποιες άλλες είναι πλέον σπάνιες, όπως π.χ. ο τυφοειδής πυρετός και η πολιομυελίτιδα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η κλινική εφαρμογή των μεμβρανών αιμοκάθαρσης

Τεύχος 29

Ανάσης Παύλος
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης

Η τεχνική υποστήριξη βασικών για την ζωή λειτουργιών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σύγχρονης Ιατρικής. Πρόκειται, συνήθως, για την εφαρμογή βιοϋλικών σε ηλεκτρομηχανολογικές συσκευές, που η ελεγχόμενη λειτουργία τους οδηγεί σε αποτελέσματα, που έχουν άμεση σχέση με την πραγματοποίηση των απαραίτητων για την συνέχιση της ζωής οργανικών λειτουργιών. Το εκπληκτικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι, κάθε ένα από τα εφαρμοζόμενα υλικά έχει αρνητικές επιδράσεις στην βιολογία του οργανισμου, το σύνολο τους όμως, με την μορφή αναπτυγμένων τεχνικών λειτουργικής υποστήριξης, βελτιώνει την θνητότητα και την νοσηρότητα διαφόρων ομάδων ασθενών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο