facebook 3 32linkedin 3 32

Πρέπει η αντιπρωτεϊνουρική δράση να αποτελεί στόχο της αντιϋπερτασικής αγωγής;

Τεύχος 30

Ρήγας Γ. Καλαϊτζίδης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α’ ΕΣΥ, Νεφρολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Το λεύκωμα των ούρων σε φυσιολογικές συνθήκες, αποτελείται από 20% χαμηλού μοριακού βάρους πρωτεΐνη, 40% Tamm-Horsfall πρω-τεΐνη, που προέρχεται από την αγκύλη του Henle και 40% αλβουμίνη. Σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία η συνηθισμένη απώλεια είναι λιγότερο από 30 mg/day αλβουμίνης. Παροδική απώλεια αλβουμίνης μεγαλύτερης από 30 mg/day έχει παρατηρηθεί σε αρκετές περιπτώσεις, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνονται η ορθοστασία, ο πυρετός από οποιαδήποτε αιτία, διάφορες φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως αρθρίτιδες, λοιμώξεις, κάπνισμα ή άσκηση. Έχουν περιγραφεί αρκετές μέθοδοι για τον υπολογισμό της πρωτεϊνουρίας. Ένας γρήγορος και ακριβής τρόπος για τη μέτρηση της είναι ο υπολογισμός του λόγου αλβουμίνης προς κρεατινίνη σε δείγμα πρωινών ούρων με τον ασθενή να βρίσκεται σε νηστεία. Ο έλεγχος για την ύπαρξη λευκώματος συνιστάται στους υπερτασικούς ασθενείς και ειδικότερα σε αυτούς με συνυπάρχοντα σακχαρώδη διαβήτη και πρώιμη νεφρική νόσο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Πρωτεϊνουρία. Από την αρχαιότητα έως τις επιστημονικές μελέτες του 19ου αιώνα

Τεύχος 37

Εμμανουήλ Μαγιορκίνης
Βιοπαθολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Αριστείδης Διαμαντής
Κυτταρολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Γραφείο Μελέτης Ιστορίας Ελληνικής Ναυτικής Ιατρικής, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών

Πρωτεϊνουρία ή λευκωματουρία ονομάζεται η παρουσία πρωτεΐνης (λευκώματος) στα ούρα. Ο όρος “πρωτεϊνουρία” χρησιμοποιείται όταν ικανή ποσότητα αλβουμίνης στα ούρα δίνει θετική αντίδραση στις συνήθεις εργαστηριακές δοκιμασίες (απέκκριση πρωτεΐνης η οποία ξεπερνά τα 150 mg/dL ημερησίως). Καίτοι, η πρωτεϊνουρία ως φαινόμενο είχε παρατηρηθεί πολύ νωρίτερα από το 19ο αιώνα, εντούτοις οι περισσότεροι ερευνητές αποδίδουν τον όρο "πρωτεϊνουρία" στον Άγγλο γιατρό και πρωτοπόρο ερευνητή των νεφρικών παθήσεων Richard Bright (1789-1858,) όταν για πρώτη φορά ο ίδιος χρησιμοποίησε τη λέξη αυτή στο βιβλίο του “Reports of medical cases”.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο