dialysis living

Τεύχος 39

Κυριακή Σταματέλου
Νεφρολόγος, ΜΒΑ, Διευθύντρια Νεφρολογικής Μονάδας, «Κυανούς Σταυρός», Αθήνα.

Η Οστική Νόσος της Χρόνιας Νεφρικής Νόσου περιλαμβάνει περίπλοκες παθοφυσιολογικές διεργασίες και συνοδεύεται από δυσμενή κλινικά αποτελέσματα τα οποία η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί κατ’ αρχάς να ερμηνεύσει και στη συνέχεια να αποτρέψει. Την τελευταία δεκαετία η έρευνα έχει επικεντρωθεί στο νέο μόριο, το FGF-23, το οποίο βάσει κλινικών μελετών κατέχει κεντρικό ρόλο στην παθοφυσιολογία της οστικής νόσου, και επιχειρεί α. να προσδιορίσει τη σχέση του, διαγνωστική, προγνωστική ή αιτιολογική, με την πορεία της οστικής νόσου και με τα κλινικά αποτελέσματα και β. να διερευνήσει την πιθανότητα να αποτελεί ο FGF-23 μελλοντικό στόχο θεραπευτικής παρέμβασης στη ΧΝΝ. Ο αυξητικός παράγων των ινοβλαστών με αριθμό 23 (Fibroblast Growth Factor-23, FGF-23) είναι μέλος της οικογενείας των πολυπεπτιδίων FGFs και είναι πρωτεϊνική ορμόνη που κατά κύριο λόγο παράγεται από τα οστεοκύτταρα και τους οστεοβλάστες. Εμπλέκεται στο μεταβολισμό του φωσφόρου και για αυτό το λόγο κατατάσσεται στις «φωσφατονίνες».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 40

Τζανάκης Ιωάννης
Διευθυντής, ΜΤΝ, Γενικό Νοσοκομείο Χανίων

Μαριάννα Ρουμπεδάκη
Νοσηλεύτρια ΤΕ, ΜΤΝ, Γενικό Νοσοκομείο Χανίων

Η αμυλοείδωση είναι μια σχετικά σπάνια επιπλοκή διαφόρων νοσημάτων. / Παρατηρείται μη αναστρέψιμη εναπόθεση αμυλοειδούς σε ποικίλους ιστούς και όργανα. / Το αμυλοειδές είναι μια ομοιογενής ινώδης πρωτεΐνη που όταν εναποτεθεί στα όργανα μπορεί να προκαλέσει αύξηση του μεγέθους αλλά και λειτουργικές διαταραχές και τελικά ανεπάρκειά τους. / Η αιτιολογία της αμυλοείδωσης δεν είναι ξεκάθαρη, με την έννοια ότι δεν είναι σαφές ποιοί ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα θα αναπτύξουν αμυλοείδωση. / Η διάγνωση βασίζεται στην ιστολογική εξέταση των προσβεβλημένων οργάνων: με τη χρώση ερυθρό του Κογκό του υπό μελέτη ιστού, το αμυλοειδές φαίνεται πράσινο στο πολωμένο φως. / Η θεραπεία της αμυλοείδωσης βασίζεται κυρίως στην αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου με τη λογική του περιορισμού της περεταίρω εξέλιξής της. / Στους αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς διαπιστώνεται μια ειδική μορφή αμυλοείδωσης που οφείλεται στην εναπόθεση β2 μικροσφαιρίνης. Σε αυτή την περίπτωση τυπικά προσβάλλονται οι αρθρώσεις και συχνά αναπτύσσεται σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. /

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 11

Αντώνης Λαγγουράνης
Διευθυντής Μονάδας Τεχνητού Νεφρούς, ΓΝΑ “ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ”

Η σημασία του τρόπου ζωής και ιδίως της διατροφής στην πρόληψη και τη θεραπεία της αρρώστιας δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς, ακόμα και σήμερα, όχι μόνο από τον περισσότερο κόσμο, αλλά και από εμάς που εκπροσωπούμε την επιστημονική ή άλλως αποκαλούμενη συμβατική, δυτική, τεχνοκρατική, αλλοπαθητική, σύγχρονη αλλά και κλασική, καθιερωμένη, ορθόδοξη ιατρική. Σε αυτό οπωσδήποτε συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η μεγάλη βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών, η ανακάλυψη πληθώρας φαρμακευτικών ουσιών και γενικά η επαναστατική εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 39

Κωνσταντίνα Αυδίκου
Νεφρολόγος, Επιμελήτρια Α ́ ΕΣΥ, Υπεύθυνη Μονάδας Τεχνητού Νεφρού, Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας.

Γύρω στα 400 π.Χ. ο Ιπποκράτης στον 7ο Αφορισμό του με τη φράση: « Όταν οι φυσαλίδες παραμένουν στην επιφάνεια των ούρων, αυτές υποδηλώνουν νόσο των νεφρών και η νόσος θα είναι παρατεταμένη» έδωσε ίσως την πιο πρώιμη περιγραφή της λευκωματουρίας και την συσχέτισε με νοσήματα των νεφρών. Αρκετά χρόνια αργότερα (1774) o Domenico Cotungo αναγνώρισε και ονόμασε την αλβουμινουρία ενώ γύρω στα 1840 αναγνωρίστηκε από τον Richard Bright ότι η παρουσία μεγάλων ποσοτήτων λευκώματος στα ούρα αποτελεί ένδειξη νεφρικών παθήσεων. Η λευκωματουρία εκτός από δείκτης νεφρικής νόσου, φαίνεται ότι παίζει βασικό ρόλο και στην εξέλιξη της νεφρικής βλάβης. Επίμονη επίσης λευκωματουρία, σχετίζεται με έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας και μάλιστα ο βαθμός της σχετίζεται με τον ρυθμό απώλειας της νεφρικής λειτουργίας (KDIGO 2012). Αποτελεί μάλιστα, ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Λευκωματουρία όμως μπορεί να ανευρίσκεται και σε άτομα χωρίς σπειραματική βλάβη. Η κλινική αξιολόγηση της λευκωματουρίας και η συσχέτισή της με την παθολογοανατομική βλάβη του ασθενούς απαιτεί καταρχήν την ποσοτική και ποιοτική εκτίμησή της στα ούρα 24ώρου του ασθενούς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο