facebook 3 32linkedin 3 32

Τεύχος 40

40-cover

> Αξιολόγηση των επιπέδων φαρμάκων της νεφρικής μεταμόσχευσης και προσαρμογή
> Υπογλυκαιμικοί παράγοντες σε διαβητικό ασθενή με χρόνια νεφρική νόσο
> Η επιδράση της Ν-ακετυλοκυστεΐνης στα επίπεδα ασυμμετρικής διμεθυλαργινίνης και μονοξειδίου του αζώτου αιμοκαθαιρόμενων ασθενών
> Η αμυλοείδωση στη νεφρολογική πρακτική


Για να ανοίξετε τα αρχεία θα χρειαστεί να εγκαταστήσετε το πρόγραμμα Adobe Reader, (μπορείτε να το κατεβάσετε απο εδώ, αν δεν το έχετε ήδη εγκατεστημένο στον υπολογιστή σας). Για καλύτερη προβολή των αρχείων στον Adobe Reader, παρακαλώ επιλέξτε το Μενού View (Προβολή) > Page Display (Προβολή σελίδας) > Two-up (Ανά δύο).


Αξιολόγηση των επιπέδων φαρμάκων της νεφρικής μεταμόσχευσης και προσαρμογή

Τεύχος 40

Ευαγγελία Ντουνούση
Νεφρολογικό Τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Ανίλα Ντούνη
Νεφρολογικό Τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Νικόλαος- Ανδρέας Αναστασόπουλος
Τμήμα Ιατρικής Σχολής Επιστημών Υγείας, Τομέας Παθολογίας

Η νεφρική μεταμόσχευση αποτελεί τη θεραπεία εκλογής για τους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Η αθροιζόμενη εμπειρία στη νεφρική μεταμόσχευση και κυρίως η εισαγωγή των νεότερων ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων επέτρεψε τη σημαντική βελτίωση της επιβίωσης του νεφρικού μοσχεύματος και του ασθενή. Οι κύριες κατηγορίες των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στη θεραπεία συντήρησης των νεφρικών μοσχευμάτων είναι τα κορτικοστεροειδή, οι αναστολείς της καλσινευρίνης (CNI), κυκλοσπορίνη (CsA) και τακρόλιμους (FK506), ο αντιμεταβολίτης μυκοφαινολικό οξύ (ΜΡΑ) και οι αναστολείς της mTOR πρωτεΐνης (mTORi) ή αναστολείς σήματος πολλαπλασιασμού (PSI) [Rapamune-Sirolimus (SRL), Everolimus (EVR)].

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Υπογλυκαιμικοί παράγοντες σε διαβητικό ασθενή με χρόνια νεφρική νόσο

Τεύχος 40

Μάριος Θ. Θεοδωρίδης
Νεφρολόγος, Επιμελητής Α', Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Έβρου

Ρουμελιώτης Στέφανος
Νεφρολόγος, Πανεπιστημιακή Νεφρολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Έβρου

Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης Χρονίας Νεφρικής Νόσου (ΧΝΝ) καθώς επίσης σύμφωνα με το Αμερικανικό Σύστημα Καταγραφής Στοιχείων (USRDS) o σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί την πρώτη αιτία Νεφρικής Ανεπάρκειας τελικού σταδίου. Εξ’αυτών οφείλουμε να εκτιμούμε τη νεφρική λειτουργία μία φορά τουλάχιστον ανά έτος. Όταν ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης (GFR) είναι 60 ml/min τότε μεταβάλλεται και η φαρμακοκινητική των αντιδιαβητικών φαρμάκων. Οι σουλφονυλουρίες καθώς επίσης και η αγωγή με γλινίδες σχετίζονται με σημαντικό κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμιών με την έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Στις περισσότερες σουλφονυλουρίες πρέπει να διακόπτεται η χορήγηση όταν ο GFR είναι 60 ml/min. Οι γλινίδες δύνανται να χορηγηθούν και πέραν του προαναφερθέντος ορίου και ειδικότερα η repaglinide η οποία μπορεί να χορηγηθεί και σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου σε αιμοκάθαρση. Η μετφορμίνη μπορεί να χορηγηθεί επί απουσίας άλλων συνθηκών συνοσηρότητας με σχετική ασφάλεια σε χαμηλότερες δόσεις μέχρι των επιπέδων του GFR 45 ml/min, αλλά σε συνθήκες αφυδάτωσης ή χορήγησης νεφροτοξικών ουσιών (συμπεριλαμβανομένων και των σκιαστικών) πρέπει να γίνεται διακοπή της χορήγησης τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η επιδράση της Ν-ακετυλοκυστεΐνης στα επίπεδα ασυμμετρικής διμεθυλαργινίνης και μονοξειδίου του αζώτου αιμοκαθαιρόμενων ασθενών

Τεύχος 40

Ιωάννης Ε. Γιαννικουρής
Νεφρολόγος, Ιατρικό Θεραπευτήριο Ιλίου, Μονάδα Χρόνιας Αιμοκάθαρσης, Αττική

Οι αιμοκαθαιρόμενοι ασθενείς αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο πρόωρου θανάτου, γεγονός που αποδίδεται στο βαρύ φορτίο καρδιαγγειακής νόσου. Η έκφραση των κλασσικών παραγόντων κινδύνου, δεν επαρκεί για την ερμηνεία της αύξησης του καρδιαγγειακού κινδύνου. Έχουν αναγνωριστεί συμπληρωματικοί παράγοντες που διαπιστώνονται μόνο σε νεφροπαθείς, οι λεγόμενοι μη κλασικοί, ειδικοί παράγοντες κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου. Στα πλαίσια αυτά, ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ρόλος τοξινών, που συσσωρεύονται στη κυκλοφορία αυτών των ασθενών όπως η ασυμμετρική διμεθυλαργινίνη (ADMA) και η διαταραχή της βιοδιαθεσιμότητας του μονοξειδίου του αζώτου (NO), ενδεικτικού ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας.
Σκοπός. Η παρούσα μελέτη σκοπό είχε την αξιολόγηση της επίδρασης της αντιοξειδωτικής ουσίας Ν-ακευλοκυστεΐνης (NAC) στα επίπεδα της ADMA και του NO ορού αιμοκαθαιρομένων ασθενών.
Υλικό και Μέθοδος. Εξετάστηκαν 48 ασθενείς, 25 άνδρες και 23 γυναίκες, με μέσο όρο ηλικίας τα 56,9±9,3 έτη, σε θεραπεία με τρισεβδομαδιαίο πρόγραμμα αιμοκάθαρσης. Έλαβαν από του στόματος ΝAC σε δόση 1.200mg ημερησίως, για 6 μήνες. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε έλεγχο αιματολογικών και βιοχημικών παραμέτρων νεφρικής λειτουργίας και επιπέδων NO και ADMA ορού, σε μετρήσεις που έγιναν στην αρχή και με την ολοκλήρωση της περιόδου μελέτης.
Αποτελέσματα. Η λήψη της NAC σχετίστηκε με στατιστικά σημαντικές μεταβολές των επιπέδων της αιμοσφαιρίνης, του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, της ποσοστιαίας αναλογίας ουδετεροφίλων, σημαντική μείωση των επιπέδων CRP αύξηση των ολικών λευκωμάτων και των επιπέδων λευκωματίνης ορού. Σημαντική μείωση τιμών της ADMA και σημαντική αύξηση των επιπέδων NO.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Η αμυλοείδωση στη νεφρολογική πρακτική

Τεύχος 40

Τζανάκης Ιωάννης
Διευθυντής, ΜΤΝ, Γενικό Νοσοκομείο Χανίων

Μαριάννα Ρουμπεδάκη
Νοσηλεύτρια ΤΕ, ΜΤΝ, Γενικό Νοσοκομείο Χανίων

Η αμυλοείδωση είναι μια σχετικά σπάνια επιπλοκή διαφόρων νοσημάτων. / Παρατηρείται μη αναστρέψιμη εναπόθεση αμυλοειδούς σε ποικίλους ιστούς και όργανα. / Το αμυλοειδές είναι μια ομοιογενής ινώδης πρωτεΐνη που όταν εναποτεθεί στα όργανα μπορεί να προκαλέσει αύξηση του μεγέθους αλλά και λειτουργικές διαταραχές και τελικά ανεπάρκειά τους. / Η αιτιολογία της αμυλοείδωσης δεν είναι ξεκάθαρη, με την έννοια ότι δεν είναι σαφές ποιοί ασθενείς με υποκείμενα νοσήματα θα αναπτύξουν αμυλοείδωση. / Η διάγνωση βασίζεται στην ιστολογική εξέταση των προσβεβλημένων οργάνων: με τη χρώση ερυθρό του Κογκό του υπό μελέτη ιστού, το αμυλοειδές φαίνεται πράσινο στο πολωμένο φως. / Η θεραπεία της αμυλοείδωσης βασίζεται κυρίως στην αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου με τη λογική του περιορισμού της περεταίρω εξέλιξής της. / Στους αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς διαπιστώνεται μια ειδική μορφή αμυλοείδωσης που οφείλεται στην εναπόθεση β2 μικροσφαιρίνης. Σε αυτή την περίπτωση τυπικά προσβάλλονται οι αρθρώσεις και συχνά αναπτύσσεται σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. /

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο