dialysis living

Τεύχος 42

Χριστοδούλου Αθανάσιος
Νοσηλευτής ΤΕ, Mph, Κλινικός εκπαιδευτής ΜΤΝ, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Έβρου, Αλεξανδρούπολη

Οι Νοσοκομειακές λοιμώξεις είναι από τις πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες σε νοσοκομεία, καθώς η νοσηρότητα και η θνησιμότητα που σχετίζεται με αυτές είναι σημαντική. Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) εκτιμούν ότι 1 στους 20 νοσηλευόμενους ασθενείς αναπτύσσουν μια μόλυνση που συνδέεται με την υγειονομική περίθαλψη κάθε χρόνο, που αντιστοιχεί σε περίπου 2 εκατομμύρια κρούσματα και σχεδόν 100.000 θανάτους σε νοσοκομεία των ΗΠΑ μόνο (Yokoe, 2008 CDC, 2011D). Η οριζόντια μετάδοση νοσοκομειακών παθογόνων αναφέρεται στη διασπορά Παθογόνων μικροοργανισμών (βακτήρια, ιοί, μύκητες) από τον έναν ασθενή στον άλλον, από το νοσοκομειακό περιβάλλον στον ασθενή ή από τους επαγγελματίες υγείας στον ασθενή. Η μετάδοση γίνεται είτε με επαφή, άμεση και έμμεση, είτε μέσω σταγονιδίων, αλλά και αερογενώς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 3

Αθανάσιος Βεργόπουλος
Dr. med., Msc, Ινστιτούτο Ιατρικής Ανοσολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Charite-Mitte, University of Humbolt, Berlin

Hans-Dieter Volk
Professor Dr.med. Διευθυντής Ινστιτούτου Ιατρικής Ανοσολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Charite-Mitte, University of Humbolt, Berlin

Petra Reinke
Professor Dr. med, Καθηγήτρια Νεφρολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Charite-Virschow, University of Humbolt, Berlin

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 25

Δάφνης Ε.
Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρικό Τμήμα, Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής, Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο, Ηράκλειο, Κρήτη

Η προσβολή των νεφρώνων από ποικίλους βλαπτικούς παράγοντες είναι δυνατόν να μην είναι αναστρέψιμη και να καταλήξει σε καταστροφή και απώλεια της λειτουργίας τους. Εάν σε ένα νεφρό παραμείνει ένα ποσοστό νεφρώνων άθικτο, οι άθικτοι νεφρώνες θα αναλάβουν την αντιρρόπηση της λειτουργίας των απολεσθέντων νεφρώνων. Η διαδικασία αυτή είναι κοινή για όλους τους εναπομείναντες νεφρώνες και ανεξάρτητη από το αίτιο το οποίο προκάλεσε την αρχική βλάβη στους νεφρούς. Η μακροχρόνια όμως λειτουργία αυτών των αντιρροπιστικών μηχανισμών ασκεί βλαπτική επίδραση στους λειτουργούντες νεφρώνες και επιφέρει τη δομική και λειτουργική καταστροφή τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 20

Γεωργία Κ. Γερογιάννη
Νοσηλεύτρια ΤΕ, MSC, Εργαστηριακή Συνεργάτης Τ.Ε.Ι. Αθήνας, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού Γ.Π.Ν. «Τζάνειο»

Σταυρούλα Κ. Γερογιάννη
Νοσηλεύτρια ΤΕ, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού Π.Γ.Ν.Α. «Αλεξάνδρα»

Η διαβητική νεφροπάθεια αποτελεί μία από τις συχνότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και στην Ευρώπη. Το 20-30% των ατόμων με διαβήτη Τύπου Ι και Τύπου ΙΙ, μετά από διάστημα 10-20 ετών από την αρχική διάγνωση της νόσου παρουσιάζουν συμπτώματα διαβητικής νεφροπάθειας. Η διατροφή αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στη θεραπευτική αντιμετώπιση της νεφροπάθειας του διαβήτη. Για το λόγο αυτό, οι οδηγίες σχετικά με θέματα υγιεινής διατροφής είναι συχνά απαραίτητες στα άτομα αυτά, δεδομένου ότι βρίσκονται στην ομάδα ασθενών υψηλού κινδύνου εμφάνισης ανορεξίας και υποθρεψίας. Παράλληλα, ο ρόλος του Νοσηλευτή Νεφρολογίας είναι πολύ σημαντικός στο σωστό σχεδιασμό του κατάλληλου διαιτολογίου και στην ενημέρωση και εκπαίδευση των ατόμων αυτών σχετικά με την ακριβή τήρηση του εκάστοτε διαιτολογικού σχήματος.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 49

Τζανακάκης Μιχαήλ
Νεφρολόγος, ΜΤΝ ΓΝ-ΚΥ Νάξου

Το σώμα μας έχει τη δυνατότητα να αυτοθεραπεύεται. Ύψιστη σημασία έχουν: η διατροφή, η κίνηση, το περιβάλλον, ο τρόπος ζωής και ο τρόπος σκέψης - Ιπποκράτης 460-377 π.Χ.

Η σωστή διατροφή προάγει την υγεία και είναι συνδεδεμένη με την εξέλιξη πολλών παθήσεων. Στην αρχαία Ελλάδα η διατροφή βασίζονταν στα κύρια γεωργικά προϊόντα, όπως κριθάρι, σιτάρι, κρασί, λάδι και ελιές, ενώ ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα εμπλουτιζόταν το τραπέζι τους με φρούτα, μέλι, όσπρια (κυρίως ρεβίθια, φακές, φασόλια, μπιζέλια, κουκιά) και κρέας. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν λιγοδίαιτοι και πίστευαν ότι η σωστή ισορροπία στη διατροφή τους προάγει την υγεία.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τεύχος 42

Rappini Paola
Νεφρολόγος, Υπεύθυνη ΜΤΝ Θεσσαλική Νοσηλευτική

Λαζάρου Δημήτρης
Νεφρολόγος

Αηδώνη Έλενα
Νοσηλεύτρια ΤΕ

Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις, που η σάουνα έχει βελτιώσει την ποιότητα ζωής σε αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς. Είτε η παραδοσιακή σάουνα, είτε παρόμοιες πρακτικές που κυρίως χρησιμοποιούν την αφυδάτωση μέσω του ιδρώτα, έχουν μελετηθεί περιστασιακά τα τελευταία 50 χρόνια. Η αύξηση του βάρους μεταξύ δύο συνεδριών αιμοκάθαρσης επηρεάζει άμεσα τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα των ασθενών και δημιουργεί μεγάλο άγχος. Η νεφρική νόσος επιβάλλει καθημερινούς περιορισμούς στο νερό και στις καλιούχες τροφές. Για το λόγο αυτό αποκτάει μεγάλη σημασία το πώς μπορεί να ανταποκριθεί ο ασθενής σε όλους αυτούς τους περιορισμούς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 43

Καλαϊτζίδης Ρήγας
Διευθυντής ΕΣΥ, Νεφρολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων

Το νερό είναι κύριο θρεπτικό συστατικό για όλα τα άτομα σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής / Το ισοζύγιο των υγρών διατηρείται διαμέσου της δίψας, μία ανατροφοδοτούμενη-ελεγχόμενη διεργασία, η οποία ρυθμίζεται με ακρίβεια από κεντρικούς και περιφερικούς μηχανισμούς / Η έννοια του «κέντρου της δίψας» στον εγκέφαλο έχει αντικατασταθεί από ένα πολύπλοκο νευρικό κύκλωμα που ρυθμίζει την πρόσληψη των υγρών / Η επιθυμία να καταναλώνονται υγρά μπορεί να προκύψει από συνήθειες πολιτιστικές, και ψυχογενείς, καθώς και την απάντηση στη μείωση του όγκου των υγρών, στην υπερτονικότητα του εξωκυττάριου όγκου υγρών ή ακόμη στην αύξηση στην κυκλοφορία της συγκέντρωσης κάποιας ορμόνης που μπορεί να διεγείρει τη δίψα / Η δίψα θα μπορούσε να διαιρεθεί σ’ αυτή που επηρεάζεται από μεταβολές του ενδοκυττάριου και σ’ αυτή που επηρεάζεται από μεταβολές του εξωκυττάριου χώρου

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο

Τεύχος 41

Φράγκου Ελένη
Νεφρολόγος, Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών Ακαδημίας Αθηνών και Ιατρικό Θεραπευτήριο Ιλίου

Στον υγιή ενήλικα, το ύδωρ του οργανισμού αποτελεί περίπου το 60% του σωματικού βάρους και είναι κατανεμημένο στον εξωκυττάριο χώρο κατά 1/3 και στον ενδοκυττάριο χώρο κατά 2/3. Ο κυριότερος προσδιοριστής της κατανομής του ύδατος στους χώρους αυτούς είναι η ωσμωτική πίεση, η οποία είναι ανάλογη του αριθμού των ωσμωτικά δραστικών σωματιδίων. Επειδή το ύδωρ μετακινείται ελεύθερα κατά μήκος των κυτταρικών μεμβρανών, ο εξωκυττάριος και ο ενδοκυττάριος χώρος βρίσκονται σε ωσμωτική ισορροπία. Κάθε αλλαγή της ωσμωτικότητας οδηγεί σε μετακίνηση ύδατος από το χώρο μεγάλης περιεκτικότητας σε ύδωρ (χαμηλής ωσμωτικότητας) προς το χώρο μικρής περιεκτικότητας σε ύδωρ (υψηλής ωσμωτικότητας). Επομένως, σε διαταραχές ωσμωτικότητας, για να διατηρηθεί η ωσμωτική ισορροπία, το ύδωρ μετακινείται κατά μήκος όλων των κυτταρικών μεμβρανών του οργανισμού, έτσι και κατά μήκος των κυτταρικών μεμβρανών των νευρικών κυττάρων, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρών νευρολογικών συμπτωμάτων που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο. Για την αποφυγή της κατάστασης αυτής, το ισοζύγιο ύδατος είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της ωσμωτικότητας του οργανισμού σε σταθερά όρια.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο